Uluru, Kata Tjuta en Bye Bye Australia!

Donderdag 9 mei: Vandaag had ik een tour geboekt naar de Uluru en Kata Tjuta

Over beide al veel gelezen en toch erg benieuwd geworden hoe het er in het echt zou uitzien. Het was een 1 dag trip, maar omdat het vanaf het hostel toch nog zo’n 300 kilometer rijden was werd ik vroeg opgehaald met een grote bus. 5:55 uur in de ochtend stond de bus al op me te wachten. Mooi op tijd. Na mijn hostel gingen we nog wat andere mensen ophalen bij andere hostels en toen reden we de stuart highway op. Weer een beetje terug richting Adelaide. Het was nog donker dus het was voor de chauffeur en tevens mijn gids goed uitkijken voor wild life. Ik zag onderweg dan ook een paar kangaroos, dingo’s- en wilde katten.
Toen ik voor het eerst een kat zag in de outback dacht ik dat het een weggelopen huiskat was. Maar dan wel erg ver van huis. Ik heb meteen wat informatie er over opgezocht en het waren ooit inderdaad huiskatten. Maar voor die tijd leefde ze ook al in het wild dus ze zijn teruggekeerd zegmaar. Het zijn die katten met een grijs gestreepte vacht. En dus niks groter dan een huiskat. Ze kunnen prima overleven in de outback. Verder zagen we nog egel. Deze soort egels zijn de op 1 na grootste van de wereld en kunnen tot 2.5 meter groot worden. De grootste leven in Amerika.

Natuurlijk zagen we ook weer van die lange road-trains. De langste in Australië zijn in totaal 53 meter lang. De chauffeur zei dat hij blij was dat hij er dit keer niet zo een zag. Hij vond het niet fijn om deze in te halen.
De heenweg was dus al erg interessant. De gids vertelde veel, en ook al rijd je in een dessert. Als je goed om je heen kijk valt er echt genoeg te zien.
We kregen ondertussen ook een lekker ontbijtje in de bus. Een bolletje gezond met een koekje en een pakje drinken.

Na een paar uurtjes rijden kwamen we dan eindelijk aan in het Uluru nationaal park. Het kost normaal 25 dollar om daar in te komen maar dat zat al bij mijn tour prijs inbegrepen. Het park was groot maar toch zag je al snel de Uluru in de verte. Dit kwam natuurlijk door zijn grootte. De omtrek is 9 kilometer en hij steekt 348 meter boven de grond uit. De Uluru (Aborigines naam) heet ook wel Ayers Rock (Engelse naam) We gingen dan ook niet helemaal om de steen lopen want daar was geen tijd voor. Maar wel naar de mooiste punten. Ook kon je kiezen om op de steen te lopen. Maar dat deed ik niet uit respect voor de Aborigines omdat deze steen erg heilig voor hun was. Er werd ook verteld gelieve geen stukje steen mee naar huis te nemen. Dit omdat het niet ons land was. (Dit stuk land is officieel nog/weer van de aborigines ) en omdat mensen veel pech in een leven krijgen als zei een stukje steen mee nemen. Zo schijnen huizen afgebrand te zijn en veel auto ongelukken gebeurd te zijn. Er zijn ook wegens die reden veel stukjes steen teruggestuurd over de post naar de Uluru. De Aborigines zagen aan de steen precies aan welke zijde van de Uluru deze stenen horen en plaatste ze weer terug. Er zijn ook een aantal ongelukjes gebeurd op de steen zelf. Toen mensen hem wouden beklimmen zijn ze er bijvoorbeeld gewoon afgevallen. Het is een behoorlijke klim. Als je begin in de ochtend is het nog koel om je heen maar als je eenmaal boven bent is het later op de dag en heet. Als het ongeveer 30 graden buiten is (wat niet overdreven is voor in de dessert) wordt de steen zo’n 50 graden wegens de weerkaatsing. Zo zijn mensen door oververhitting eraf gevallen en overleden. De eerste 5 mensen die eraf zijn gevallen kregen een naam bordje op de Uluru zelf. Maar ondertussen zijn het er al meer dan 450 en dus te veel voor bordjes om op te hangen. Onwijs veel respect heb ik gekregen voor de Abbo’s. Zo slim dat ze waren met zo’n onwijs interessante levensstijl. Echt heel erg interessant maar ook een erg droevig verhaal over de Europeanen tegen de Aborigines. De tour gids liet rondom te steen wat erg oude Aborigines kunst zien. Het was moeilijk om te bepalen hoe oud precies het was omdat Aborigines altijd alles over elkaar heen verfde. Dus er ontstonden veel lagen over elkaar heen en zo kon je het niet meer goed onderzoeken. Ook vertelde de gids over wat planten, bomen en dieren die de Aborigines voor gezondheidszorg gebruikte. Daarna gingen we naar de Kata Tjuta. Wat ongeveer 25 kilometer verderop was. Eigenlijk vond ik dit veel mooier omdat het hoger was (zo’n 500 meter boven de grond) en het waren er meerdere. Allemaal hadden ze een aparte naam. Kata Tjuta wat in het Engels de Olgas zijn is eigenlijk de zelfde steen als de Uluru. Onder de grond zijn ze met elkaar verbonden. Ook deze waren erg heilig voor de Aborigines. We kregen richting de Olgas een lekkere lunch in de bus en na de Olgas reden we richting een prachtige plek waar we champagne gingen drinken met als uitzicht de Uluru. Ondertussen maakte de tourgids waar ik het trouwens erg goed mee kon vinden de barbecue (barbie) klaar. Heerlijk gegeten met een onwijs leuke groep van jong en oud. Een geslaagde dag dus. Ongeveer 23:30 was ik terug in het hostel en ging lekker slapen in me heerlijke bedje. Woo nog nooit zo’n lekker bed gehad in een hostel!

De gehele dag erna heb ik in Alice Springs druk naar werk lopen zoeken. Op woensdag, de dag voor de tour trouwens ook al. Ik had extra CV’s moeten laten drukken en deelde die uit bij de bars, restaurants en shops. Eigenlijk kreeg ik bijna van iedereen te horen dat het hun erg speet maar dat het erg rustig is dit seizoen en dat ze me niet aan werk konden helpen. Begrijpelijk. Om een uur of 4 gaf ik het op. Eigenlijk omdat San me belde en vroeg of ik zin had om naar de saloon te gaan. Een bar in Alice Springs die er echt helemaal te gek uit ziet. De barkrukken waren gemaakt van paardrijdzadels bijvoorbeeld. Een kan bier voor 10 dollar (wat erg goedkoop is voor Australië) San kwam aan met 5 andere mensen van het festival. Gezellig! en zo was me dag toch nog erg leuk afgesloten.

Omdat ik heel weinig geld had begon ik goed na te denken. Het werk zoeken deed ik ook al met gemengde gevoelens. Het is absoluut niet zo dat ik het opgeef maar wou ik naar huis? Deze reis in Australië heeft me ontzettend veel goed gedaan. Ik heb mensen ontmoet van over de hele wereld, en heb erg veel geleerd over mezelf mede doordat ik alles zelf heb gedaan en besloten. Ook zat ik te denken wat ik nog meer wou, en wanneer het dan eens klaar was. Ik ging met een soort doel heen en ik vind dat ik dat heb behaald. Ik heb een erg tevreden gevoel over deze reis en heb dus besloten om naar huis te gaan en me energie van werk vinden in Nederland te steken. Zaterdag vloog ik van Alice Springs naar Sydney in een klein vliegtuigje en vanavond (13 mei) vlieg ik om 22:00 naar Taipei en een paar uurtjes later richting Bangkok. In Bangkok heb ik een weekje in een hostel geboekt om me reis af te sluiten. Ik zal alleen Bangkok verkennen en niet meer van het land Thailand. Wat eigenlijk wel jammer is. Maar ook dit zal weer erg interessant worden. Ik heb ook hier voor gekozen omdat je met een iets kleinere portemonnee hier goed door kan komen en het is erg populair onder de backpackers. Thailand is het meest ‘ westerse’ land van Azië en veel mensen kunnen dus Engels, er zijn goede ziekenhuizen en alles is erg hygiënisch. Toch zal het weer een avontuurtje worden. Het is bijvoorbeeld een stad met meer dan 13 miljoen inwoners!! Maar dat ga ik allemaal snel meemaken. Ik zal vanavond terug in de tijd reizen want de tijd gaat weer ontzettend terug.

Heel veel liefs van Marloes! En ik zie jullie allemaal weer snel in Nederland!