The ultimate Marly Hardy Report from Australia

Hallo lieve mensen aan de andere kant van de wereld. Ik zit ondertussen alweer een weekje of 4 in het hostel genaamd ‘Emerald Backpackers’ en heb daarvan nu 2 weken gewerkt.

Op een maandag avond kwam Maria, een Duits huisgenootje naar Jasmijn en mij toelopen en vroeg of we nog werk aan het zoeken waren. Dat klopte en ze zei dat ze op haar werk 1 meisje zochten. Helaas maar weer 1 iemand dus we gingen weer het bekende spelletje ‘kop of munt’ doen. Jasmijn won deze keer en zo was alles eerlijk verdeeld. Dit was ook de laatste week van haar in dit hostel want haar vriendje komt haar opzoeken in Australië en zodoende kon zei nog even 1 weekje werken voordat ze het hostel verliet. De week daarna kon ik haar vervangen. Ik werk dus nu al 2 weken op een Herbfarm. Het werk vond ik in het begin eerlijk gezegd vreselijk! Het was veel onkruid wieden en me knieën en rug waren naar de klote. De baas is een ongeveer 60 jaar oude man en het werk doet hij samen met zijn kleinzoon en zijn zus is er veel bij. Ook zijn er altijd gemiddeld 2 backpackers van het hostel aan het werk. En ze willen altijd meisjes hebben. Geen idee waarom. Het is dus een erg klein boerderijtje met niet zoveel mensen. Na het onkruid wieden werd het werk iets leuker en begon het me allemaal duidelijk te worden in wat voor soort bedrijf ik nou eigenlijk werk. Er komen bestellingen binnen van allerlei verschillende bedrijven zoals supermarkten en marktjes, en aan de hand van een bestelling ga je kruiden plukken, bosjes maken en dat na alles geplukt te hebben inpakken. Zoals, 500 bosjes mint, 1000 tijm en 700 bosjes oregano bijvoorbeeld. Ze hebben veel kruiden, rozen en wortels, sperzieboontjes en courgette. Maar de groentes zijn meer voor eigen gebruik denk ik. Het plukken is ook vrij zwaar maar een stuk leuker dan onkruid wieden omdat je dit met een groepje doe. Ken is de baas. In het begin mocht ik hem niet zo. Hij was maar een oude zeur vond ik. Maar hoe langer ik er nu werk hoe meer ik hem mag. Hij geeft me vaak kruiden of groentes mee, en verteld dan wat je er bijvoorbeeld van kan maken. De volgende dag vertel ik dan of het gelukt is of dat ik wat anders er van heb gemaakt. Hij is erg geïnteresseerd. Ook is hij nu al een stuk vriendelijker tegen mij. Misschien moest hij eerst even afwachten hoe ik werkte en wat voor type ik ben ofzo. Verder zijn er veel erg warme dagen geweest en op die dagen werkte wij midden op het land. Maar de warmte valt me gelukkig erg mee. Wat het zwaar maakt zijn de vliegen. Het zijn totaal andere vliegen dan in Nederland . Ze zien er hetzelfde uit maar zijn zo bijdehand. Ze zitten met 20, 30 of meer stuks op je lichaam en gaan er met geen mogelijkheid af. Je kan ze gewoon wegduwen. Ik koop binnenkort maar even een hoed met een netje voor me gezicht haha.

Donderdag 14 februari: Vandaag moest ik 7 uur beginnen (het is soms 6 uur en soms een uurtje later. Ik en 3 Duitse meisjes die er nu ook even mochten werken vanwege de drukte liepen ‘s ochtends naar de bus toe en we werden toen we aangekomen waren in dorpje genaamd ‘Cackatoo’ opgehaald door Tracey. De zus van Ken. Aangekomen op het werk stond er een bestelling klaar. Het was maar een kleintje dus we hadden het zo geplukt en gepakt. Na dat gedaan te hebben ging ik de rozen een beetje bijknippen. Ze moeten mooi blijven voor de verkoop. ‘S ochtends en begin van de middag regende en onweerde het heel erg. Goed voor de natuur dacht ik want er zijn veel branden hier door de droogte. Maar helaas het viel wat tegen. Een Bliksemschicht raakte de grond. Een droog grasveld niet ver van de farm vandaag en vloog in brand. Er zijn ondertussen al ontelbare brandjes geweest om de farm heen. Niet veel later zagen we een helikopter boven ons vliegen om het te gaan blussen. Wij waren ondertussen in onze regenpakjes en regenlaarsjes nog druk aan het werk.

In het hostel heb ik het nog steeds erg naar me zin. Ik ga veel met de Duitsers om en het is een erg vriendelijke groep. Als ik erbij zit praten ze ook altijd Engels, zelf als ik niet meepraat. Ik vind dat erg netjes van ze. Zelf moet ik daar nog even aan wennen als ik tegen Kevin of tegen Niels praat, een andere Nederlandse jongen. Ik slaap niet meer in een tent maar nu in het hostel. Dat is toch wel een stukje relaxter. Nu kan ik al mijn spulletjes netjes uitstallen en heb een eigen douche in de kamer. Ook erg handig als je werk want anders sta je elke dag na je werk in de rij om de badkamer in te kunnen. Ik eet elke dag erg gezond. Ik ben daar erg mee bezig en vind dat super leuk. Net heb ik bijvoorbeeld verse spinazie, courgette (van het werk), rijstnoedels, een beetje van een heerlijk sausje gemaakt en een beetje gegeten. Het was veels te veel dus heb het in een bakje gedaan voor vanavond of voor morgen. Helaas kan je spinazie niet opnieuw opwarmen in de magnetron dus moet ik nog even denken hoe ik dat ga doen. En ik eet elke dag een heel bakje cherrytomaatjes als tussendoortje. Heerlijk. Helaas zijn de meetpies hier ook erg lekker en goedkoop. Ik had er nog nooit 1 gegeten voordat ik hier kwam. Misschien is het wel typisch Australisch. Je heb er al 1 voor 75 cent in de supermarkt. Even in de oven en klaar. Het is een taartje van bladerdeeg met beef erin. Ik vind de inhoud een beetje naar hachee proeven. Het vult ook erg goed. Je kan ze ook warm kopen in de stad bijvoorbeeld. En om naar de supermarkt te gaan moet je ongeveer een half uur heen lopen en zon 20 minuutjes terug. Omdat het heen vrij stijl omhoog gaat. Dit is ook een goede sport voor in het weekeind. Doordeweeks heb ik er niet altijd meer energie voor. Helemaal niet erg want er gaat elke dag om 6 uur ‘s avonds een gratis busje heen vanaf het hostel. We moeten omstebeurt rijden.

Verder mis ik Jasmijn natuurlijk hartstikke. We zijn 5 maanden met elkaar opgetrokken. Elke dag zagen we elkaar en nooit had ik zoiets van dat we teveel op elkaars lip zaten. Wat ik wel bij andere mensen snel kan hebben. Ze is nu met ‘Roy’ haar vriendje waar ze al jaren mee heeft richting Adelaide en de Outback. Ik mocht mee maar had het geld er niet voor en blijf hier voor het werk. We hopen allebei dat we elkaar nog zien in Australië, maar die kans is vrij klein denk ik. Maar gelukkig is ons landje niet zo groot als Australië en zo zien we elkaar zeker weer als we thuis zijn (op Lowlands bijvoorbeeld :D). Ik hoop dat ze een hele goede reis heeft verder. Nu is het weer tijd voor ons allebei om nieuwe mensen te leren kennen, en misschien wel nieuwe reisgenootjes!

Maar voor mij is het nu weer tijd om een tijdje te gaan werken. Ik vermaak me gelukkig prima in het hostel en vind het werk niet meer zo erg nu. Ik ben van plan om een pittig bedrag bij elkaar te sparen maar verdien bij dit farm helaas niet evenveel of meer dan bij mijn vorige baantje. Daarom zal ik hier wel een tijdje zitten denk ik. Maar na deze tijd ben ik van plan om te Outback te verkennen en de westkust. Maar we zien het tegen die tijd allemaal wel.

Morgen is het vrijdag en is er een feest van een aantal huisgenootjes die vertrekken. Jammer maar helaas. Dat houd je toch in Australië. Helaas valt het afscheid nemen me soms zwaarder dan ik van te voren had gedacht.

Tot spreeks! Houd jullie taai en lieve groetjes van mij.