Wide Open Space Festival en de weg daar naar toe..

Zaterdag 27 april: San wekte me vroeg in de ochtend omdat ik de datum even vergeten was. Vandaag was de dag dat ik eindelijk het hostel verliet na maanden en verder ging reizen. Ik had dus geen tijd om rustig wakker te worden. Ik sprong uit bed en pakte me tas in. Al snel merkte ik dat ik veel te vaak naar de tweedehands kledingwinkel was geweest en zo paste niet alles meer in me tas. Helaas moest ik dus veel achterlaten. Maar de mensen in het hostel waren er erg blij mee. We stapten de auto in en de reis begon. Naja nog niet echt helemaal want we gingen de eerste dag maar tot Melbourne city waar de vriendin van Johan woonde. (San en Johan beide uit Antwerpen). We zette onze tentjes in de achtertuin van de vriendin van Johan genaamd Jessylea. Een echte Ozzie. De eerste dag kwamen we dus nog niet echt ver maar het was een goed gelegenheid om boodschapjes te doen en alles op orde te maken in de auto. Het was erg krap zitten maar alle spullen paste er uiteindelijk wel in. Met genoeg benzine, water en eten gingen we zondag dus echt rijden. Johan had verder aan veel handige spulletjes gedacht zoals, potten, pannen, kookpitje, gas, borden etc… Het was ook zijn auto en dan kan je het voor een langere tijd goed gebruiken. We reden de rest van de dagen veel omdat we graag naar een festival wouden wat 85 kilometer van Alice Springs is en dat begon vrijdag. Gelukkig hadden we evengoed tijd genoeg om niet in de nachten te hoeven rijden. Dat is in Australië vrij gevaarlijk wegens de wild life. Waar je liever niet tegen aan wilt rijden met je auto. Na Adelaide merkte je dat de temperatuur een stuk omhoog ging en de omgeving langzaam veranderde in een kale desert waar eigenlijk niet veel te zien valt als je in de auto zit. Vanaf de Stuart Highway die van Adelaide naar Darwin gaat zag je soms een oude verlaten auto die leeggeplunderd is, soms wat overstekende koeien, kangaroos of een varaan. Ik zit te denken maar veel meer niet echt. Het was heel wat als je in een dorp terecht kwam waar misschien 1 kroeg en wat huisjes omheen stonden. We kwamen wel iets meer auto’s tegen dan dat ik van te voren had verwacht maar dat kon met het festival te maken hebben.

Donderdag op vrijdag nacht: San en ik wouden vroeg gaan slapen omdat we veel energie wouden hebben voor het festival. En daar zouden we vrijdag dus aankomen. We sliepen samen in 1 tent bij een rest-area langs de weg. Er stonden verder nog wat luxe campers die van oudere stelletjes waren. Om een uur of 8 lagen we dan ook in de tent omdat het donker was en niks te doen is dan. We hadden alleen de eerste tent opgezet omdat we vallende sterren wouden kijken die achter elkaar te zien waren . Dit was eigenlijk gewoon een groot net om je heen. Ik keek even om me heen en toen zag ik een waas van een klein hondje of vosje. Het liep meteen weg dus ik kon niet goed zien wat het was. Ach misschien wel gewoon een hond van 1 van de oudere stelletjes. Ik had het wel even tegen San gezegd maar na er over gepraat te hebben gingen we lekker slapen. Ineens werd ik om 3 uur ‘s nachts wakker, keek naast me en schrok me helemaal kapot. Er zat een dingo aan mijn hoofd te snuffelen aan de andere kant van de tent. Ik keek hem toen ik wakker werd direct in de ogen aan en was helemaal in shock. Hij sprong van schrik een half metertje verder en bleef me aankijken. Was dit dan wat ik die avond al eerder had gezien? Het was erg schrikken omdat er alleen maar een dun gaasje tussen zat. Al snel maakte ik San wakker want hij bleef bij de tent en wou graag even dat zei het ook zag. Toen ze wakker werd schrok ze er ook erg van. Na dat de dingo een tijdje stil stond begon hij rondjes te lopen rond de rent en bleef ons aankijken. Ik weet van mezelf dat ik niet snel bang ben voor dieren zoals dit maar dit klopte voor ons gevoel niet. Hij wou wat of was wat kwijt. Het rondjes lopen om onze tent heen heeft bijna een uurtje geduurd. Wij waren ondertussen klaar wakker en bleven hem in de gaten houden. Op deze manier konden wij toch niet lekker slapen. Na wat geschreeuwd te hebben om hem weg te jagen liep hij rustig weg. Bang was hij niet. Maar 10 seconden daarna begon hij te huilen. Wat je kan vergelijken met wolven gehuil. San sprong op en schreeuwde het uit. We moeten hier weg. Hij gaat zijn vrienden erbij halen!. Haha eerlijk gezegd dacht ik dat niet maar evengoed vond ik het niet fijn. San en ik gingen de tent uit en verplaatste hem dichter bij de auto. Misschien ruikt hij wat op die plek en dan waren we er van af. We gingen proberen te slapen maar San en ik bleven elkaar een tijd aankijken. Op een gegeven moment hoorde ik wat en San vroeg ‘Wat is er??’ Ik zei dat ik dacht dat ik wat hoorde maar ik wou me niet weer omdraaien omdat ik hem niet in de ogen wou kijken. San keek omhoog richting de sterren en schreeuwde het weer uit. De dingo hing boven haar gezicht en rende heel hard weg want schrok waarschijnlijk van San’s geschreeuw. Om 5 uur zijn we nog even gaan slapen. Die ochtend kwamen 2 oudere stelletjes onze kant op gelopen en vroegen wat er vannacht gaande was. Ze hoorde haar gegil. En toen ze aankwamen lopen zagen we overal rond onze tent voetsporen van de dingo. En later ook voetsporen van een puppy. Wat ik dus denk is dat zei haar puppy kwijt was die ik die avond om een uur of 8 al had gezien. Zijn geur hing bij onze tent en dat was de reden dat hij alleen onze tent zoveel aandacht gaf. Achteraf vind ik het onwijs gaaf om mee gemaakt te hebben. En ben blij dat ze weer bij elkaar zijn waarschijnlijk. Jammer dat je op dat moment niet aan foto’s maken denk.

Eenmaal aangekomen op het festival. Ten eerste zijn de regels allemaal even iets anders dan in Nederland en dat was voor mij wel even wennen. Het is er schoon, erg schoon en dat kan je over Nederlandse festivals niet zeggen. Je moet in het begin je beker kopen voor 3 dollar. Zo voorkom je al die plastic bekertjes op de grond. Iedereen gooit zijn sigaretje netjes in de afvalbak. Vrijdag zou het beginnen maar ze waren nog niet eens klaar met het opbouwen. Hier zag je dus weer goed die ‘No worries’ mentaliteit. Ook was de camping en het festival terrein 1 geheel en dat wou zerggen dat je niet je eigen alcohol kon mee brengen. Wat wij natuurlijk wel deden ‘S avonds begon het dan en het was leuk maar klein. Ongeveer 1000 mensen en erg hippie allemaal. De muziek vond ik wat soft maar probeerde het leuk te maken. Ik ging ondertussen al minder met San en Johan om en merkte dat ik me eigen gang wou gaan. Ik ontmoette al snel een meisje uit Hoorn. ‘Danita’. Zei had ook haar groepje een beetje achter zich gelaten omdat het niet echt klikte. We hadden meteen veel gepraat en met haar heb ik ook het festival verder meegemaakt. Het was meteen een stuk leuker. Op dag 2 was er een onverwachtse Poolparty georganiseerd vanwege de hitte wat onwijs leuk was. Voordat we het wisten waren we meteen hele groep en vooral de laatste dag heb ik onwijs genoten.

Nu zit ik met Danita samen in een hostel in Alice Springs. Net aangekomen vanaf het festival. Nu ik terug kijk op de afgelopen dagen heb ik echt onwijs genoten en weer veel nieuwe mensen leren kennen. Wat ook altijd leuk is aan Australiërs is dat ze je altijd en slaapplek aanbieden als je langs hun hometown reis. Wie weet komt dat nog een keer want dat scheelt weer wat geld natuurlijk. Me geld gaat trouwens weer erg hard en ben daarom van plan om morgen wat rond te vragen over het werken in Alice Springs. Als er niks te vinden valt zal ik ergens anders heen moeten gaan om wat te werken. Zoals Darwin misschien? Ach dat is voor morgen. Eerst nog even bijkomen in een onwijs mooi, schoon hostel met lieve mensen. Ik ben er pas een paar uurtjes maar weet nu al dat ik met meer dan 10 mensen ga avond eten. Er is een Chefkok aanwezig en hij stelde voor dat als wij de boodschappen deden met zijn alle ging hij er wat lekkers van maken. Dus ik ben benieuwd en krijg er alweer trek van. Verder heb ik een paar nieuwe foto’s op me facebook geplaatst van de outback en het festival.

Heel veel liefs, Marloes