eerste week in Melbourne en ons nieuwe huis :)

Jasmijn en ik hebben niet veel tijd, we moeten straks de trein halen naar huis en zitten even in de MacDonalds te internetten. Een blog wou ik er wel zoiesol opzetten dus vandaar dat ik hem even snel heb getypt. Mijn excuses :(

Onze camper hebben we verlaten samen met de staat New South Wales want Jasmijn en ik zijn in Melbourne aangekomen, de staat Victoria!!
Maar eerst: Vrijdag 9 november hadden we een relaxed dagje in de lounge van Australian Backpackers. Daar gingen we een nieuw verslag typen, Facebooken en een hostel boeken voor de eerste nacht in Melbourne. In de avond namen we de bus naar Melbourne die er precies 12 uur over deed. Zodoende kwamen we half 9 in de ochtend veilig aan. We hebben met deze busmaatschappij trouwens nog nooit een ‘aardige’ chauffeur gehad. Ze waren altijd vrij agressieve rijers en ik denk ook niet dat deze mensen medelijden krijgen met de dieren die ze kunnen overrijden s’ nachts. Maargoed, toen was het zaterdag en met twee slaperige hoofdjes stapten we uit de bus opzoek naar het hostel. Weer een nieuwe stad om te verkennen. Kon ik net de weg in Sydney centrum al aardig zijn we weer in een andere grote stad, maar dat hoort erbij. We stapten de tram in en al snel merkten we weer dat de mensen erg open zijn. Ze hielpen ons met de weg en met een kaartje kopen. Na een poosje vroeg een man waar we vandaan kwamen en toen ging hij al snel in het Nederlands verder. Hij en zijn vrouw zaten in de tram en waren naar Australië verhuisd omdat je volgends hun niet veel kanten op kan in Nederland, niet genoeg geld verdiend en nog wel meer redenen maar dat interesseerde me niet zoveel allemaal. Hij was vrij negatief en daar luister ik niet graag naar want zo ervaar ik dat niet. Hij en zijn vrouw gingen wel elk jaar voor 5 weken weer even terug naar Nederland maar ze waren dan weer blij om terug te zijn in Australië. Dan heb je dus de goede keuze gemaakt. Verder waren we op deze manier snel in ons hostel aangekomen. Op het eerste gezicht erg mooi. Vanbinnen hoge plafons, grote houten deuren en erg lange gangen met veel kamers. Het heette ‘Coffee Palace Melbourne’ en zat dicht bij het centrum dankzei de handige tramverbindingen hier. Van dit hostel hadden we een voucher gekregen van Australian Backpackers en zo hadden we hier een gratis overnachting. Jasmijn en ik hadden overdag verder lopend Melbourne een beetje verkent, daarna een hapje eten klaargemaakt in de keuken van het hostel en verder hadden we het wat rustig gehouden omdat we s’ nachts niet veel hadden geslapen. Er stond dus ook op de planning dat we vroeg naar bed gingen want s’ ochtends moet je weer op tijd uitchekken. Maar de tijd vliegt voorbij hier dus dat werd hem niet helemaal.
Zondag 10 september wakker worden, spullen opruimen, uitchekken en op weg naar het volgende hostel. Hopelijk vinden we dit snel..
We hadden via de telefoon doorgekregen hoe we moesten reizen, en dat was eerst met de tram toen de trein en dan nog met de bus. De reis ging erg goed. We werden weer geholpen door erg vriendelijke mensen en zo kwamen we snel aan bij de halte waar we moesten uitstappen. Als we daar waren aangekomen moesten we Andrew bellen dus dat deden we. Helaas nam hij zijn telefoon niet op en zo wisten we dus totaal niet wat we moesten doen. We zaten tegenover een supermarkt en een skatepark te bedenken hoe het nu verder moest. Eerst maar even omstebeurt boodschappen doen zodat we alle tassen konden laten staan en toen in het gras liggen en van het zonnetje genieten bij het skatepark. Gelukkig belde Andrew na een poosje terug en hij zou ons ophalen over 10 minuten. Wij waren helemaal blij!
Eenmaal aangekomen bij een huis en dus niet een hostel wat wij hadden verwacht liet hij ons zien waar we de komende tijd mochten verblijven voor een nette prijs. Er waren op dat moment geen huisgenootjes dus we konden alles even op ons gemak bekijken. Het is een huis voor 12 personen. 3 slaapkamers, een toilet, douche, keuken, grote woonkamer die met een trappetje naar beneden gaat en een groot terras met barbecue, picknickbank etc. Het zag er veelbelovend uit. Alleen was alles wel erg vies.. Overal stof, haren etc.. Er is geen sleutel van het huis want we zijn in Australië en daar hoeft dat niet zei Andrew. Later kwamen er al snel wat huisgenootjes thuis en zo kwamen we er achter dat we met alleen maar Aziaten in huis zitten uit Taiwan en China. Daar schrokken we in het begin wel even van. ZE waren in het begin ook erg afstandelijk. Maar dat veranderde al erg snel. Nu zijn ze erg vriendelijk soms behandelen ze ons alsof we de koningin zijn of zoiets en praten erg veel ze willen ook alles delen. Super lieve mensen. Maar toch blijft het een beetje jammer dat er geen andere mensen zijn, die goed Engels spreken bijvoorbeeld. Je kan vanaf het huis lopend naar het dorpje (een dorpje in Melbourne zoals ik het noem) waar wat winkeltjes zijn. Die dag hadden we verder niet veel gedaan naast onze bedden opgemaakt, eten en de mensen leren kennen.

Het werk op de eerste dag:
We konden meerijden met Bruce. Een meisje uit China waarvan Adrew niet zeker wist of het nou een meisje of een jongen is. Superlief maar erg rustig. Verder reden Kelly en Daniel nog mee. Daniel is de ‘gay’ van het stelletje en erg leuk. Vanaf nu ga ik nog het meest het hem om omdat hij 5 dagen in de week het zelfde werk heeft. Kelly is een meisje van 23 en geeft ons steeds complimentjes over ons haar onze lengte en we moeten steeds Aziatische lekkernijen proeven die ze heeft meegenomen uit eigen land. Het was ongeveer 10 minuten rijden en we beginnen om 6 uur. We liepen met Andy mee die uit Australië kwam en legde ons uit wat we moesten doen. We kregen een mesje in ons hand en gingen lelies afsnijden vanaf de grond. Het waren lange rijen. Binnen in de schuur herkende ik al snel een aantal machines die we ook bij het tulpen werk in Nederland hebben. Dat kon wel kloppen zei baas Rob want die kwamen uit Avenhorn. De eerste pauze was om half 10 tot 10 en de 2e om half 1. Ik vond de ochtend wel lang duren maar op deze manier ben je wel al om kwart voor 3 klaar en heb je toch 8 uur gewerkt. Dat maakt het dan weer goed. De collega’s zijn erg aardig en de meeste komen uit Oekraïne. 1 Oekraïense jongen wou meteen veel Nederlandse woorden leren.
‘S middags toen we thuiskwamen waren we moe en gingen we bankhangen en tv kijken. De werkdagen kom ik vanaf nu goed door maar je merkt wel dat het totaal anders is dan de weken hiervoor. Ik denk hier ook vaker aan thuis. Ze hebben beloofd om snel WIFI te installeren dus ik hoop dat internet snel komt. Dat maakt het allemaal een stukje leuker. Ondertussen staat de modem er al maar werkt alleen niet. Niemand heeft het vanaf nu nog voor elkaar gekregen.

De 2e werkdag was even anders maar wel leuker vond ik zelf. Deze dag mochten we met de meiden mee daar de bosmachine, en die zag er weer erg bekend uit voor mij. hoe de mensen bij deze machine tegen elkaar doen vind ik een beetje vreemd. Ze schreeuwen tegen elkaar en soms moeten er zelfs mensen van huilen als het niet goed gaat. Ze voelen zich zo ontzettend verantwoordelijk voor het werk dat er absoluut geen fouten mogen worden gemaakt. Erg stressvol is dat helaas. Bijna op het einde van de werkdag zei de ‘leidinggevende’ bij die machine dat ik het erg goed deed voor me eerste dag ondanks dat ze zo schreeuwde. Beetje vreemd vonden wij dat. Maar altijd leuk om te horen.

De 3e werkdag was een mix van de eerste 2. Ik was vandaag wel me mesje kwijtgeraakt en daar waren ze niet echt blij mee. Waar had ik die nou weer gelaten?? Aan het einde van de dag nog even helpen bij het bossen en daar kwam Mariska even babbelen met ons. De vrouw van Rob en kon dus Nederlands. Hun kindje was ook mee en vond het helemaal leuk dat we Sinterklaasliedjes konden want niemand bij haar in de klas kon dat. Die traditie willen Robe en Mariska er toch graag inhouden. Verder vonden de andere meiden het niet leuk dat we met Mariska stonden te praten onder het werk maar Mariska zei snel dat ze ons iets aan het bijleren was. Het is een erg leuke vrouw.

Donderdag werden Jasmijn en ik bij de plantmachine gezet. Dit had ik al vaker gedaan bij Borst Bloembollen en kon het daarom ook al. Rob zei in de pauze of het goed ging en ik zei dat er makkelijk een mannetje minder kon staan. Dus goed ging het zeker. Bij deze machine komen er over een lopende band zwarte kratjes voorbij met een laagje grond en daarin moet je bollen zetten. Toen ik ’s avonds me ogen dicht had zag ik nog steeds de kratjes voorbij komen.

Vrijdag werk je normaal gesproken tot kwart over 12 en dat is 6 uur werken. We begonnen weer met Lelies afsnijden op verschillende velden en aan het einde van de dag (dachten wij) moesten we nog even helpen met bossen aan de bosmachine. Alleen liep dit uit tot kwart voor 3 dus toch weer 8.5 uur gedraaid. Overuren krijg je trouwens contant uitbetaald. En de betaaldag is bij het huis en het werk op woensdag. Alle mensen eten in beide pauzes warm. En vroegen zich af waarom wij alleen maar brood eten. Tja typisch Nederlands dus?

Zo zag dus ongeveer mijn week eruit. ’s Avonds was het meestal even boodschappen doen, koken en tv kijken. We waren allebei dan best wel moe. Ik ben bang dat mijn blog de komende tijd niet meer zo interessant is want werken weten we allemaal wel hoe dat gaat. Vanavond zijn we uitgenodigd voor een feestje in ons eigen huis dus of we het nou willen of niet, er is een feest met heel veel Aziaten, 1 iemand uit Frankrijk en een Noorse vertelde ze. Wel super leuk. Iedereen moet iets traditioneels eten maken en het start om 8 uur. Er is alcohol ingeslagen en het eten moeten we dus nog even bedenken. Helaas kwam er meteen stamppot in me hoofd en de meeste groentes waarmee je dat kan doen hebben ze hier niet. Misschien een typisch Hollands toetje ofzo? Pepernoten is ook een idee maar waar haal je hier speculaaskruiden vandaan?
Zaterdagmiddag (nu dus) hebben we geshopt in Melbourne centrum. Het was iets langer dan een half uur met de trein en nog een stukje met de bus. Daar heb ik even een jumper gekocht omdat ik me enige vest die ik mee had vies heb gemaakt met werken en een skateboard gekocht. Die was heel erg afgeprijsd wegens kerstmis en zonder kan hier echt niet haha. Morgen dus veel oefenen!

Nou ik stop weer omdat ik de trein terug moet pakken, boodschappen moet doen voor het traditionele eten wat ik nog moet verzinnen en daarna feesten met me huisgenootjes en meer. Ik ben weer eens helemaal benieuwd!
We zijn met zijn alle bezig om WIFI te installeren in ons huis. De modem en alles is er al maar hij doet het nog niet. Ik hoop dat we hem snel aan de praat krijgen. Dan kan ik eerder foto’s en een blog op internet zetten en dat hoef ik niet meer zo vaak naar de Mac. Gelukkig zijn de ijsjes maar 30 cent hier! Liefs Marloes.