Zondag 20, maandag 21 en dinsdag 22 februari

Vandaag gingen we dan toch eindelijk naar Demre toe.
8 uur gingen we eerst weer even lekker ontbijten. Er lagen lekkere stokbroden in het personeelshotel, met eieren, kaas, tomaat en komkommer. Dus ik had die ochtend een lekker groot broodje gezond gemaakt. Voor het eerst weer eens lekker ontbeten. Toen gingen we gelijk richting de bus naar Kemer om daar vervolgens over te stappen op de bus naar Demre. Eenmaal na een lange busreis aangekomen te zijn in Demre gingen we opzoek naar de oude kerk van Sint Nicolaas. We zagen al snel bordjes die we moesten volgen, en na 5 minuten lopen kwamen we op een plein waar alle winkeltjes vernoemd waren naar de oude bisschop. We moesten dus dichtbij zijn, en ja we kwamen al snel terecht bij de kerk. Je moest 10 Turkse Lira betalen om naar binnen te komen. We hadden betaald en liepen naar binnen. Er was op zich nog best veel over van de kerk. Maar er lagen wel allemaal ijzeren vlonders waar je overheen moest lopen, zodat het ook in de goede staat bleef. Verder werd het ook nog bij elkaar gehouden door palen, en was er een overkapping overheen gemaakt. Voor de regen. Want waterdicht was hij ook niet meer helemaal. Het was wel leuk om er en keer geweest te zijn. Maar ik had het allemaal al snel gezien. Toen we weer naar buiten gingen liepen we nog even door een paar souvenirs winkeltjes en gingen even op een bankje in de zon zitten. Het was weer prachtig weer gelukkig. Maar we gingen evengoed alweer snel met de bus terug. Op de heenweg kwamen we door een dorpje wat er onwijs leuk uitzag. Ik wou daar nog wel even uitstappen om daar rond te lopen. Dus dat deden we ook! Het heten Finitie en er stonden overal beelden van sinasappelen en super veel sinaasappel bomen. Het was echt HET dorp van de sinaasappel denk ik. Het zag er allemaal wel vrolijk uit met dat zonnetje erbij. We gingen daar even een hapje eten want dat broodje gezond was ondertussen wel weer verteerd. Toevallig kwamen we op een terras te zitten waar nog meer Nederlanders zaten. Ze kwamen naar mijn mening ergens uit Groningen. Niet uit Noord-Holland in ieder geval. Daar had ik een heerlijk Mixed Kebab besteld. Allemaal verschillende soorten vlees, met Turkse pizza en Turks brood en salade. I love Turks food!! Er kwam wel een gigantische regenbui toen we zaten te eten, en tegelijkertijd scheen de zon nog volop. Gelukkig zaten we onder een stevige parasol. En toen we klaar waren was het alweer droog. Na nog even gezeten te hebben met me korte broekje aan op het terras gingen we weer verder naar de bus. Het was wel een lange reis, ik viel bijna in slaap tot dat er allemaal geiten op de wegliepen, ik hield me adem in , de bus reed zo hard dat het net leek alsof hij er gewoon overheen wou rijden. Maar gelukkig rende de geiten snel weg. Er lopen hele kuddes hier in de bergen. Verder was er een heel mooi uitzicht vanuit de bus, over zee en soms kon je hele diepe dalen in kijken.

Toen we weer terug waren gingen we in het personeelsrestaurant eten want het was alweer etenstijd. Verder bracht de dag niet zoveel. Wel hoorden we van de mensen van de animatie dat we aankomende week bij de animatie mogen werken. Daar was ik heel blij mee. Hoelaat we moesten beginnen moesten ze nog even overleggen en even kijken op de planning. Maar dat kregen we maandag te horen, eerst slapen zeiden ze en een klein beetje vakantie vieren. Die woorden vond ik allemaal niet erg om te horen!

De volgende dag werd ik wakker om half 11. Ik ben meteen naar het postkantoor gelopen om te horen of ik al post had , maar helaas ze zeiden meteen nee (ze wouden niet eens even kijken). Half 12 gingen we eten in het personeelsrestaurant, en buiten even een theetje drinken in de zon. Toen zag ik weer iemand van de Animatie. Dus ik vroeg weer of ze al wisten hoelaat we moesten beginnen. Ik ben wel iemand die van wat meer duidelijkheid houd. Maar toen hij antwoorden met ‘heb je geen geduld?? Je moet wat meer vakantie gevoel hebben’ had ik zoiets van, ik ga naar het strand, en als ze me nodig hebben hoor ik het wel! Het was namelijk dik boven de 20 graden en vol op zon! Rosalien ging met me mee. Dus toen we onze handdoek hadden gepakt en wat zomerse kleding hadden aangetrokken gingen we naar het strand. Wat maar 3 minuten lopen is vanaf het hotel. In Totaal daar 2 uur gelegen te hebben kwamen er donkere wolken en werd het meteen een stuk frisser. We besloten dus maar om weer weg te gaan daar. Toch hadden we nog wel zin om wat te gaan doen, helemaal na wat diegene zei van het animatie team. Ik heb al dagen zin om te gaan winkelen, dus stelde ik voor om naar een groot winkelcentrum te gaan in Antalya. We hoefden niet lang na te denken en voordat we het wisten zaten we weer lekker in de bus. Na ongeveer 3 kwartier te hebben gezeten waren we er. Het was heel groot, en kwam winkels zoals de Zara en de Mango tegen. Maar ook duurdere winkels zoals Gucci, Prada en Lacoste. Na alleen zongedroogde abrikoosjes te hebben gekocht en even te hebben gegeten bij de McDonald’s zijn we weer terug gegaan. Ik had verder geen kleding gekocht. Volgends mij is me koffer nu al veels en veels te zwaar . Ik had niet veel honger maar ging toen we weer bij het hotel waren toch maar even mee met Rosalien eten in het personeelsrestaurant. Voordat ik laten op de avond weer honger kreeg, want dan kan je niet meer eten.
Na het eten kwamen we Suleyman tegen. Onze stagebegeleider toen we nog in het restaurant en de bar werkten. Hij vroeg hoe het met ons ging en wat we gingen doen. We zeiden dat we mogen werken bij de animatie maar dat er vandaag alleen nog geen werk was. Hij zei meteen ‘nee, er is geen werk bij de animatie, dus jullie gaan morgen beginnen in de keuken’. Dit vond ik niet leuk om te horen. Ik was blij dat we eindelijk weer eens iets anders mochten doen, en lekker buiten werken bij de animatie. Dus dit was een tegenvaller. Maargoed we zeiden oke, en liepen door naar onze kamer. Daar zat ik er een tijdje over na te denken. Het zat me toch niet lekker. Ik hoorde dat het dan alleen maar aardappelen en uien schillen werd. Dus dat wilde ik gewoon echt niet. En veel heeft het met onze opleiding ook niet te maken. Dus ik besloot toch om weer terug telopen naar Suleyman. Ik wou het deze avond hebben geregeld. En was van plan om uit te leggen dat ik niet in de keuken wil gaan werken. Want dit was ook niet de afspraak. Helaas was Suleyman alweer naar huis toe.

Ik ben van plan om morgen voor het middageten even naar hem toe te lopen en met hem te gaan praten. Het is wel slim om dan een andere optie mee te nemen in je hoofd. Maar daar ga ik vanavond over nadenken. Dus wat we morgen staat te wachten weet ik nog niet precies. De keuken hoop ik in ieder geval niet. Verder kon Suleyman ons ook niet vertellen hoe laat we dan moesten beginnen in de keuken dus dat hoorde ik vast dinsdag..

Dinsdag 22 februari: Om half 9 lagen we allebei nog te slapen, tot dat er hard werd gebokt op de deur. Toen we open deden was het de manager van de personeelszaken. Hij zei dat we 10 minuten hadden en dat hij ons dat verwacht in zijn kantoor. Dus wij snel onze haartjes doen en aankleden. Toen we in zijn kantoor aankwamen werden we doorverwezen naar de manager van de keuken, en die zei dat we ons moesten gaan omkleden. We moesten de kleding aan van de keuken. Na een raar pakkie aan te hebben getrokken met een gek mutsje op kregen we wat taken. Ik wou echt niet in de keuken werken, het beviel me gewoon niet, en we hoorde al van een aantal mensen dat het voor stagiaires vooral aardappelen en uien schillen werd, omdat er zoveel goede koks daar zijn, en ieder heeft al zijn eigen taak, kan je daar als stagiair ook niet zomaar tussen komen. Dus ik probeerde uitteleggen dat ik liever weer terug wil naar de bar of baar het restaurant. Ze waren daar echt niet blij mee, want ze keken heel erg pissig toen. Maar dit was gewoon niet te afspraak dus ik bleef volhouden dat ik dit niet wou , en dat dit niks met onze opleiding te maken heeft, ook kon niemand Engels in de keuken. Dus me Engels kon ik daar ook niet ophalen. Geen enkele reden dus. Na veel gesproken te hebben zeiden ze een beetje sacherijnig, Oké ga je dan maar weer opkleden en dan zien we je zo in het restaurant,. Aan de ene kant was ik wel blij, maar op de manier hoe het ging vond ik enorm jammer.

Ik werkte vandaag dus vanaf het middag eten ongeveer weer in het restaurant. De werkzaamheden heb ik zo ondertussen wel verteld en me collega’s zeiden allemaal heel enthousiast welcome back!

Het weer was vandaag heel erg regenachtig. Dus we hadden wel mazzel op onze vrije dagen met het weer. Nu nog 4 dagen werken, want zondag hadden we als het goed is vrij. En dan weer lekker naar huis! Ik heb er weer zin in!!