Zondag13 februari, Opweg naar...

Niet lekker uitslapen dit keer op onze vrije dag. We hadden onze wekker gezet omdat we dachten dat er een lange busrijs op ons zat te wachten. Half 8 ging ik ongeveer uit bed, zodat we nog even het ontbijt in het personeelsrestaurant konden meepakken. Want die is altijd tot 8 uur. Na een paar broodjes te hebben gegeten en een lekker kopje Turkse çay (thee) gingen we op weg naar de bus. Meestal hoeven we daar niet lang op te wachten, er rijden er hier genoeg. We gingen eerst naar Kemmer hadden we bedacht omdat dat een grote stad is waar meer buslijnen zijn en daar ging vast een bus naar Demre. En Kemmer lang op de route vanaf Gónúk. Jammer genoeg kwam er maar geen bus aan toen we in Kemmer stonden te wachten dus toen vroeg ik het aan een meneer. Hij zei dat de bus naar Demre wel rijd maar niet vanaf het busstation dus we mochten gratis met zijn bus naar de grote weg rijden zodat we daar op de goede bus konden wachten.
Daar kwam een Duitse toerist naar ons toegelopen, hij vroeg Do you speak Englisch? En wij zeiden allebei ‘ja een beetje’. Hij vroeg waar we heen gingen en we begonnen een gesprekje met hem aan. Het bleek dat hij op weg was naar het dorpje Olympus. Dat scheen een heel mooi dorp te zijn, vol mooie bezichtigingen, zoals het Olympische vuur en nog veel meer. Mij sprak dat persoonlijk ook veel meer aan dan Demre met de kerk van Sinterklaas, dus we besloten ook daarheen te gaan.

Na een busreis met hobbelige en heuvelachtige wegen en met een paar enorme steile afdalingen waren we er. We moesten per persoon 3 lira betalen om verder het dorpje in te mogen. Na de betaling liepen we verder. Het was prachtig. Overal mooie bergen met een soort kunst erin. We liepen aldoor langs een zoetwater rivier die bijna opgedroogd was. Ik kan het moeilijk vertalen in woorden, maar het was daar prachtig. Overal bordjes met bezichtigingen zoals een mozaïek kasteel (helemaal gebouwd met mozaïek). Ik had eigenlijk wel zin om naar dat Olympische vuur te gaan. Dus we liepen die richting op. De Duitse toerist had een boekje mee over Olympus en daar stond in dat je 20 minuten over en strand moet lopen en 20 minuten een berg op. Dus dat vond ik wel te doen. Na ongeveer 15 minuten te hebben gelopen kwamen we ook inderdaad op het strand uit. Het was prachtig weer dus ik deed even snel me korte broek aan. Toen gingen we verder. Het liep niet erg makkelijk. De ene keer had het strand hele grote keien waar je overheen moest lopen en op het andere moment was het gewoon weer normaal zand. We moesten ook een paar keer over een riviertje heen springen, maar gelukkig geen natte voeten. Na die 20 minuten over het strand gelopen te hebben kwamen we op een soort bospaadje terecht, en dat was ook wel echt een oud dorpje. Erg leuk om te zien. Overal kleine pensioentjes en restaurantjes en overal van die oude boertjes op oude trekkertjes. Het zag er allemaal wel heel erg vervallen uit. Maar je had genoeg te zien onderweg gelukkig. Na langer dan anderhalf uur te hebben gelopen in totaal wouden we even een break. Dus gingen we even op het gras zitten met een paar van die prachtige bomen (Ik moest meteen weer aan de Lion King denken). De Duitse toerist had wat pinda’s mee en opgedroogde abrikozen. Dat vond ik wel erg lekker, en een goed idee. Na die break gingen we overleggen of we nog wel verder wouden. Dit omdat we al heel lang aan het lopen waren. Het voelde nog langer omdat het niet een normaal looppad was. We besloten toch maar om weer terug te gaan. De Duitse toerist was van plan om daar te blijven, want wat hij wou zien, had hij gezien. Hij kwam niet echt voor het vuur. En we hadden een plaatje van dat vuur gezien in zijn boekje, en dat stelde echt niks voor. En daarvoor moesten we dus nog een hele berg op klimmem. Dus vandaar die beslissing. De terug wandeling deden we weer met zijn 2e. Toen we op het strand weer liepen hoorden ik muziek van de Red Hot Chili Peppers. Leuk hoor om dat weer eens te horen! En waar die muziek vandaan kwam hing een groot bord met WC. Dus we besloten om even naar de wc te gaan. Eenmaal bij het huisje aangekomen zaten daar een stel hippies met een waterpijp, en ze zeiden dat het geen probleem was dat we even naar de wc gingen. Volgends mij woonden die mensen daar en tegelijk ook een oogje in het zeil moesten houden over het strand. Want ze hadden vanaf daar het perfecte uitzicht.

Toen we weer terug waren bij de bussen zaten we te bedenken om we nog verder zouden reizen, naar Demre, of dat we gewoon weer lekker terug gingen. We wouden allebei nog een keer graag een Turkse Hamham dus we besloten niet meer naar Demre te gaan, maar opzoek te gaan naar een lekker Turksbad. Daarvoor gingen we eerst even terug naar onzer kamer om bikini te pakken. We hadden dat wel verdient na al die dagen werk vonden we zelf.

In Kemmer weer aangekomen zagen we vrijwel meteen een bord staan met Turks bad en Massage etc erop. Dus we liepen daar maar meteen naar binnen. Het was voor 2 uur lang, 25 lira. (dus 12 euro) en dan had je eerst een paar mintuten sauna, toen moesten we op een grote steen liggen en werden we goed gewassen met gloeiend heet water! Ik vond het even te heet dus gaf dat maar aan. Daarna moesten we in ligstoelen liggen en kreeg ik een lekker gezichtsmaskertje. Daarna 40 minuten boddymasage, en toen waren de 2 uur alweer voorbij. Het was heerlijk ontspannend. En geen geld voor 2 uur lang! We kregen ook nog 2 keer Turkse çay. En dat allemaal onder prachtige muziek van The Cranberries! Dat maakte alles natuurlijk nog net even ontspannender. Ik vond het ook heel erg toevallig.

Toen we weer naar buiten liepen was het ongeveer 7 uur. We hadden honger en trek in een lekkere pizza. Toevallig wist ik wel waar een pizzeria zat, dus we liepen meteen wie kant op. We bestelden een menu. Dat was met 2 pizza’s 1 liter fles cola (dus 4 glazen in totaal) je kreeg er een bord patat bij en kipnuggets. Het waren wel kleine pizzaatjes. Dus hebben we er nog 1 bij besteld. Ieder de helft. Ik zat helemaal vol. De pizza’s waren super lekker. En we moesten ieder wel 12 lira betalen! Dus dat is voor ons genoeg reden om er nog een keer heen te gaan. Het was weer geen geld, 6 euro.
Ik voelde me wel moe, en had het heel erg koud gekregen dus na het eten gingen we lekker terug naar de kamer. Het was toen ongeveer een uur of 9. We hadden de laatste bus. Dus nog geluk ook! We waren helemaal niet bezig met die bustijden. Eenmaal op onze kamer ging ik nog even een paar potjes patiencen en toen lekker slapen. We hebben maar 1 internetkabel, dus het werd vandaag geen internetten voor mij.

Al met al vond ik het een geslaagde vrije dag. We gaan misschien wel nog een keer lekker naar de Turkse Hamham en zeker nog een keer naar die pizzeria. Ik ben benieuwd wanneer ik volgende week vrij ben. Maar dat zal ik morgen wel zien want het nieuwe rooster ging er zaterdag nog niet. Het wordt in ieder geval weer een weekje in het restaurant. Maar dan weer in de avond.

Marloes