De eerste dag vrij, Naar Antalya en Kemmer

Ik stond op om een uur of 9. Ik had om kwart voor 10 me wekker gezet, maar was al wakker dus ik stond wat eerder op. Na mijn tas te hebben gepakt en mijn zelf klaargemaakt, gingen we om kwart voor 10 op pad. We dronken eerst nog even snel een kopje thee in het personeelsrestaurant, en haalden toen onze Identiteitpasjes op bij het kantoortje waar ze lagen.
We liepen eerst even naar de bank, waar we ieder wat geld in euro’s gingen pinnen. Toen gingen we naar de bushalte toe die voor ons hotel was. Helaas lag de hele weg open dus we gingen er vanuit dat daar ook geen bussen reden die dag. We liepen een eind verder opzoek naar de volgende bushalte. Helaas kwamen we er geen tegen maar wel de bus naar Antalya op een gegeven moment die we toen maar aan hadden aangehouden. Na ongeveer zon 3 kwartier in de bus gezeten te hebben werden we eruit gezet. We waren in Antalya zagen we maar zeker niet in het centrum. Hij zei dat we moesten overstappen om nog verder te gaan. Waar we uitstapten was een groot winkelcentrum dus we liepen daar even naar binnen. Ik zag veel bekende winkels zoals de Mango en de Zara. 1 van de eerste winkels die we zagen was een grote supermarkt. Waar we al een tijdje naar verlangde. We haalden even wat lekker voor op onze kamer, en wat mueslirepen. Omdat die mooi apart verpakt waren en als je honger had buiten werktijd, kon je dat mooi opeten. Dit bleef ook lang houdbaar. Ook zagen we lekker versgemaakte wraps met kip erin. Omdat we nog niet ontbeten hadden haalden we dat. We haalden er ieder 1 en we kregen een gratis bekertje melk. Erg lekker was dat. Ik betaalde met een briefje van 50, en kreeg alles in Turkse Lieren terug. Op zich vond ik dat niet erg. Het komt toch wel op in deze 2 maanden. En hun zijn ook veel blijer als je betaal met Turkse Lieren.
Eenmaal wat lekkers gegeten en gekocht liepen we weer naar buiten. Oké hoe moesten we nou weer verder dachten wij. We gingen weer terug naar de drukke weg en haalden weer een bus aan. Vroegen of die wel naar Antalya centrum ging. En gelukkig hadden we nu wel de goede! Klein kwartiertje later moesten we er weer uit en nu zaten we dus wel in het centrum.
Heel veel mensen, veel winkeltjes met souveniertjes en etenstentjes. Allemaal vragen waar we vandaan komen en hoe het gaat. En natuurlijk vragen of we binnen wouden komen om wat te eten of wat te kopen. Overal schoenpoetsers, tekenaars en schilders die je graag wouden na schilderen. Ook wouden ze allemaal je schoenen poetsen. Helaas had ik vandaag net leren schoenen aan!! 1 man drong zo aan om mijn schoenen te poetsen dat hij het gewoon deed. Na 1 schoen ben ik weggelopen omdat ik bang was dat hij ging eisen om me geld. We hebben veel rondgelopen en foto’s gemaakt. Later kwamen we terecht in een schitterend park, aan de zee. Het had een mooi uitzicht op de bergen met sneeuw die in de wolken verdwenen. We gingen daar even zitten en waren aan het genieten van een heerlijk magnum ijsje! En een flesje water. Het was prachtig weer. We hadden het vandaag egt getroffen omdat de dagen hiervoor nogal wisselvallig waren met harde regenbuien. Het was rond de 22 graden met felle zon. Ik was blij dat ik me zonnebril mee had.
Na een tijdje te hebben gezeten gingen we weer verder lopen. We kwamen een leuk souveniers winkeltje tegen (1 van de duizenden) maargoed deze sprak ons wel aan op 1 of andere manier. We hadden wat leuks gekocht, kregen een leuk armbandje gratis. We vroegen aan hem of hij de weg wist naar de grote weg met de bussen, en schreef het allemaal even op een papiertje. Vriendelijke mensen daar hoor! Vooral als je wat koop haha.
Eenmaal onze bus weer hebben gevonden besloten we om naar Kemmer centrum te gaan. Zon 45 kilometer rijden. Dit omdat we van onze collega’s hadden gehoord dat dat ook een heel leuk stadje blijkt te zijn en omdat we reuze benieuwd waren naar Orange County. Een 5 sterren hotel wat helemaal is gebouwd in de stijl van Amsterdam en Volendam. Rosalien zag het hotel vanuit de bus. Omdat er ineens een oranje molen langs de weg stond viel dat wel op natuurlijk. Gelukkig maar want anders was dat ook weer een zoektocht geworden om er heen te gaan. We liepen als echte toeristen met fototoestel het terrein van het hotel op. Helaas na 2 foto’s moesten we ons hotel bandje laten zien. Die hadden we natuurlijk niet dus we moesten weer weg. Ik was blij dat ik dat hotel had gevonden dus liet me niet zomaar wegsturen. Anders was ik er helemaal voor niks heengegaan. Ik stelde voor om achter langs te gaan. Omdat ik had gehoord dat ze een privé strand hadden, wou ik via het strand gaan. Na een stuk over het strand te hebben gelopen met groffe stenen, kwamen we weer bij het hotel aan. Dit keer was er een aardigere bewaker. Hij vroeg of we uit Nederland kwamen en hij vroeg in welk hotel we zaten. Wij zeiden dat we voor 2 maanden aan het werk waren in Queen Elizabeth. Hij zei dat zijn broer daar werkte, en vroeg of we een rondleiding wouden. Alleen op de plekken waar geen andere bewakers liepen want eigenlijk mochten wij er helemaal niet komen. Omdat we geen gast waren. Ik vond het helemaal geweldig. Had ook wat mooie foto’s gemaakt. Mijn collega’s in het hotel hadden het er ook al steeds over. Dat als ik mijn huis miste , even naar dat hotel moest gaan, en me dan weer helemaal thuis voelden. Verder kan je de foto’s wel zien op de hyves pagina. De link staat onderaan het verslag. Dit omdat ik maar 10 foto’s op deze site kan zetten.
Ik was dus blij dat we ons niet lieten wegsturen de eerste keer, anders had ik deze foto’s nooit kunnen maken. Toen we daar weg waren hadden we best wel erge honger en moeien benen. We liepen weer verder opzoek naar een etenstentje. Helaas was bijna alles dicht dus ik had de moed al bijna opgegeven. Omdat het winter is natuurlijk en ze zonder toeristen niet veel kunnen verdienen. Gelukkig kwamen we er toch 1 tegen die open was. Titanic heten het. We konden alles bestellen van de menukaart behalve pizza’s en kindermenu’s , ach wat jammer. Ik had een heel groot stuk kip gekregen met een mooi bergje rijst en groentes met een overheerlijk biertje! Mijn eerste in Turkije! en Rosalien had kleine stukjes kip met paprika en andere groentes. Allebei met stukjes gefrituurde aardappel en Turks brood. Het eten was lekker. Ik genoot er heel erg van omdat ik lang niet zo lekker meer had gegeten. Na het eten kregen we een schaal met allemaal mooie stukjes fruit. En een klein cocktailtje. Toen we gingen betalen vroeg ik of hij de weg wist naar het hotel, omdat we ondertussen echt niet meer wisten waar we nou eigenlijk zaten. De eigenaar van het restaurantje stelde voor om ons even naar het busstationnetje te brengen, dat was misschien 3 minuutjes rijden. en zei welke bus we moesten nemen. Het scheen evengoed nog 10 kilometer te zijn voordat we er waren! Dat hadden wij niet verwacht. Dus we waren blij dat we niet te voet gingen! De reis ging goed, maar was blij dat ik weer terug was.
Al met al was het een leuke dag.